Composition Stevie Wishart, texte Vincent Houchard

Op een open plek
Dankzij een gaai,
Werd je op een open plek uit een eikel geboren,
Je werd een verschijning,
Je heerste over het bos,
Jouw takkenkroon deed menig hert verbleken,
Met je brede, robuuste gestel stond je daar te stralen,
Jij toonbeeld van wijsheid en volharding,
Generaties zijn voorbijgegaan onder jouw bladerdos, je vriendelijke schaduw,
Ze kwamen om te mediteren, te bidden, te slapen… om je te bewonderen,
Je hoeders zijn door de eeuwen heen talrijk geweest,
Je bent gekoesterd,
Ze hebben je bijgestaan,
Je bent grandioos geworden,
Ze waren trots op je.
Maar!
Sommigen hebben jou niet begrepen,
Begrepen niet wat jij belichaamde,
Ze hebben je ingesloten,
Opgeborgen in een groene schrijn die je verstikt,
Ze hebben je verraden,
Ze hebben hun eigen mensen verraden,
Ze hebben degenen verraden die jou kwamen opzoeken,
Jij imposante reus, langzaam doof je uit,
Je armen bezwijken,
Eikels willen je laten verdwijnen.
(Vertaling Sandra Boersma)

Au milieu d’une clairière
Grâce à un geai, 
Un gland te fit naître au milieu d’une clairière, 
Tu es devenu remarquable, 
La forêt tu dominais, 
Ta ramure fit pâlir plus d’un cerf, 
Avec tes larges et robustes branches, tu rayonnais, 
Tu représentes la résilience, toi le sage, 
Des générations sont venues sous ta chevelure, sous ton ombre bienveillante,
Ils sont venus pour méditer, pour prier, pour se reposer… pour t’admirer,
Tes protecteurs ont été nombreux à travers les âges,
Tu as été choyé, 
Ils t’ont accompagné, 
Tu es devenu grandiose ils en étaient fiers.
Mais! 
Certains ne t’ont pas compris, 
N’ont pas compris ton symbole, 
Ils t’ont cadenassé, 
Ils t’ont enfermé dans un écrin qui t’étouffe, 
Ils t’ont trahi, 
Ils ont trahi les leurs, 
Ils ont trahi tous ceux qui viennent à ta rencontre, 
Toi le colosse si impressionnant, tu t’éteins lentement, 
Tes bras se meurent, 
Des glands veulent te faire disparaître.